وَٱتَّبَعۡتُ مِلَّةَ ءَابَآءِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَـٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ مَا كَـانَ لَنَآ أَن نُّـشۡـرِكَ بِٱللَّهِ مِن شَـيۡءٖۚ ذَٰلِكَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ عَلَيۡنَا وَعَلَـى ٱلنَّاسِ وَلَـٰكِـنَّ أَكۡـثَـرَ ٱلنَّاسِ لَا يَـشۡكُرُونَ ٣٨

“Ben, babalarım İbrahim, İshak ve Yakub’un milletine (dinine) tâbi oldum. Herhangi bir şeyle Allah’a şirk koşmamız asla doğru değildir (çünkü tek hak ilah O’dur). Bu (tevhide muvaffak kılması), Allah’ın bize bir ihsanıdır ve (tevhide davet eden rasuller göndermesi) tüm insanlara bir ihsanıdır. Fakat insanların çoğu (şirk koşarak bu ihsana karşılık) şükretmemektedir.”