فَتَعَـٰلَـى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡـحَـقُّۗ وَلَا تَعۡجَلۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مِن قَبۡلِ أَن يُقۡضَـىٰٓ إِلَيۡكَ وَحۡيُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدۡنِـي عِلۡمٗا ١١٤

Her şeyin gerçek sahibi ve varlığı da sözü de hak olan Allah, her türlü noksan sıfattan (mahlukata benzemekten ve herhangi bir ortağı olmasından) münezzeh ve yücedir. Ey rasulüm! Cibril, sana inen Kur’ân’ı tamamen okumayı bitirmeden acele ederek onunla beraber okuma (onun bitirmesini bekle) ve her zaman “Ey Rabbim, ilmimi artır!” de!

وَلَقَدۡ عَهِدۡنَآ إِلَـىٰٓ ءَادَمَ مِن قَبۡلُ فَنَسِـيَ وَلَمۡ نَـجِـدۡ لَهُۥ عَزۡمٗا ١١٥

Yemin olsun ki biz daha önce Âdem’e de (sakın şu ağaçtan yeme diye) tavsiyede bulunmuştuk (ve yemesi durumunda akıbetini bildirmiştik) fakat o, tavsiyemizi unutmuştu (o ağaçtan yemişti). Doğrusu tavsiyemizi muhafaza etme konusunda onu çok azimli ve sabırlı bulmadık.

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَـىٰ ١١٦

Ve ey rasulüm, hatırla! Meleklere, “Âdem’e secde edin (saygı secdesi yapın)!” diye emretmiştik. Bunun üzerine bütün melekler (Allah’ın emrine itaat edip) ona secde etmişti, İblis hariç. O, Âdem’e secde etmekten kaçındı (İblis, meleklerden değildi fakat meleklerle birlikte olduğu için secde emrine muhatap sayılmıştı).

فَقُلۡنَا يَٰٓـَٔادَمُ إِنَّ هَـٰذَا عَدُوّٞ لَّكَ وَلِزَوۡجِكَ فَلَا يُـخۡـرِجَنَّكُمَا مِنَ ٱلۡـجَـنَّةِ فَتَشۡقَـىٰٓ ١١٧

Biz de Âdem’e şöyle demiştik: “Ey Âdem! Muhakkak ki bu (İblis), sana ve hanımına düşmandır. Dikkat et! (Vesveseleriyle kandırıp da) Seni ve hanımını cennetten çıkarmasın. Eğer sizi cennetten çıkarırsa (musibet, sıkıntı ve ağır yüklerden dolayı) meşakkate ve yorgunluğa düşersin.”

إِنَّ لَكَ أَلَّا تَـجُـوعَ فِيهَا وَلَا تَعۡرَىٰ ١١٨

“Ey Âdem! Muhakkak ki sen cennette ne aç kalırsın ne de çıplak.”

وَأَنَّكَ لَا تَظۡمَؤُاْ فِيهَا وَلَا تَضۡحَـىٰ ١١٩

“Ve orada ne susuzluk çekersin ne de güneşin sıcağından eziyet görürsün.”

فَوَسۡوَسَ إِلَيۡهِ ٱلشَّيۡطَـٰنُ قَالَ يَٰٓـَٔادَمُ هَلۡ أَدُلُّكَ عَلَـىٰ شَجَرَةِ ٱلۡـخُـلۡدِ وَمُلۡكٖ لَّا يَبۡلَـىٰ ١٢٠

Fakat Şeytan vesvese vererek Âdem’in aklını karıştırıp şöyle dedi: “Ey Âdem! Meyvesinden yediğinde seni ölümsüz kılacak ve bitip tükenmek bilmeyen saltanatın sahibi yapacak bir ağacı sana göstereyim mi?”

فَأَكَلَا مِنۡهَا فَبَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَـخۡـصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡـجَـنَّةِۚ وَعَصَـىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ ١٢١

Nihayet Âdem ile Havva (Şeytan’ın vesvesesine kanıp) ikisi de kendilerine yasaklanan ağaçtan yedi. Bunun üzerine ayıp yerleri kendilerine göründü. Hemen cennetteki ağaçların yapraklarını koparıp avret yerlerini örtmeye çalıştılar. İşte Âdem bu şekilde Rabbinin emrine muhalefet etti ve yolunu şaşırdı.

ثُمَّ ٱجۡتَبَـٰهُ رَبُّهُۥ فَتَابَ عَلَيۡهِ وَهَدَىٰ ١٢٢

Sonra Rabbi Âdem’i seçti, (işlediği hatanın) tevbesini kabul etti ve onu doğru yola muvaffak kıldı.

قَالَ ٱهۡبِطَا مِنۡهَا جَـمِيعَۢاۖ بَعۡضُكُـمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ فَإِمَّا يَأۡتِيَنَّـكُـم مِّنِّـي هُدٗى فَمَنِ ٱتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَـشۡقَـىٰ ١٢٣

Allah, Âdem ile Havva’ya şöyle dedi: “Hepiniz oradan (yeryüzüne) inin! Orada birbirinize (Şeytan size, siz de Şeytan’a) düşman olacaksınız. Ancak benden size doğru yolumun beyanı geldiğinde sizden kim hidayetime tâbi olup onunla amel ederse asla haktan sapmaz ve (ahirette azaba girerek) mutsuz olmaz (bilakis cennete girer).

وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗـا وَنَـحۡـشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَـٰمَةِ أَعۡمَـىٰ ١٢٤

“Kim de (rasulüme gönderdiğim) şeriatimi kabul etmeyip onun hükümlerini hayatının her alanında uygulamaktan yüz çevirirse bilsin ki onun cezası (dünyada) sıkıntılı ve mutsuz bir hayat yaşamak olacaktır. Kıyamet gününde ise onu kör olarak haşredeceğiz.”

قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرۡتَنِـيٓ أَعۡمَـىٰ وَقَدۡ كُنتُ بَصِيـرٗا ١٢٥

(Hakka bile bile karşı geldiği için kör olarak haşredilen) Bu müşrik (kıyamet gününde) şöyle diyecektir: “Ey Rabbim! Ben (dünyada iken) gören bir kişi olduğum hâlde neden beni (bugün) kör olarak haşrettin?”